Ekonomia ma różne twarze. Jej wersja pozytywna to obiektywny nurt ekonomii, który opiera się na faktach lub na tym, co daje się bezpośrednio zaobserwować. Wnioski wyciągnięte z pozytywnych analiz ekonomicznych mogą być testowane i poparte danymi. Pozytywna teoria ekonomii nie dostarcza porad ani instrukcji. Wnioski wyciągnięte z pozytywnych analiz ekonomicznych można zweryfikować i poprzeć danymi.
Pozytywna ekonomia opiera się na obiektywnych danych, a nie opiniach i osądach wartościujących. Istnieją fakty, którymi dysponujemy, aby poprzeć nasze roszczenia. Chociaż połączenie ekonomii normatywnej i pozytywnej pomaga decydentom w opracowywaniu rozwiązań, ekonomia pozytywna jest kluczem do decyzji inwestycyjnych, ponieważ opiera się na twardych faktach. Indywidualne opinie i emocje mogą mieć duży wpływ na politykę i procedury gospodarcze. Na przykład ludzie często podejmują decyzje w swoim osobistym życiu finansowym w oparciu o emocje, a nie fakty. Takie zachowanie jest ryzykowne. Ekonomiści neoklasyczni polegają na danych liczbowych. Dzięki temu, że śledzą dane, mogą być w stanie podejmować mądrzejsze decyzje dzięki swoim osobistym decyzjom ekonomicznym.
Ekonomia normatywna to spojrzenie na ekonomię, które odzwierciedla normatywne lub ideologicznie nakazowe osądy. W przeciwieństwie do ekonomii pozytywnej, która opiera się przede wszystkim na obiektywnej analizie danych, ekonomia normatywna w dużym stopniu zajmuje się osądami wartościującymi i stwierdzeniami na temat tego „co powinno być”. Jej rola jest szczególnie widoczna w politycznych sporach światopoglądowych na temat tego, jak zorganizowane powinno być społeczeństwo. Przykładowo, neoliberałowie i socjaliści prezentują zupełnie różne systemy wartości. Ekonomia o charakterze normatywnym wyraża ideologiczne sądy na temat tego, co może skutkować działalnością gospodarczą, jeśli nastąpią zmiany w polityce publicznej. Nie można zweryfikować ani przetestować normatywnych oświadczeń ekonomicznych – są swego rodzaju drogowskazem.
Ekonomia pozytywna i ekonomia normatywna mogą i powinny współpracować przy opracowywaniu polityki. Dwuczłonowa perspektywa pozwala na pełniejszy obraz rzeczywistości społecznej. Politycy powinni mieć to na uwadze.